Nederig en toch trots, een gedenkwaardige middag rondom de presentatie van mijn boek Verraad Mij Niet. Het inktzwarte verleden van de locatie, basisschool De Witte Olifant, waar in 1941 nog 544 leerlingen op zaten en in 1943, na de laatste razzia, nog slechts 5 en 2 leraren, was reden voor een sober evenement.
De warmte van het publiek en de hoop dat dit nooit meer gebeurt zorgden voor de positieve noot. Dank aan iedereen die dit mogelijk heeft gemaakt, met name ons team Dafne Arlman , Cecile Reijnders die een geweldige presentatie gaf, Marjanne Reijne en Kerrin Webb.
Wie schrijft, die blijft
Op basis van de jeugdherinneringen van mijn vader schreef ik een jeugdboek over de Tweede Wereldoorlog.
Het idee ontsproot tijdens het schrijftraject dat ik volgde bij Francisca van der Steen, en de eerste hoofdstukken schreef ik tijdens de daarop volgende ‘Schrijverscafés’ van Francis. Want ‘Wie schrijft, die blijft’.
Vervolgens heb ik in eigen beheer, inclusief een crowdfunding campagne, mijn boek uitgebracht.
Witte Olifant
Zaterdag was de presentatie, op een indrukwekkende locatie: basisschool De Witte Olifant die tijdens WO-II tot Joodse school werd bestempeld. Van de 544 Joodse kinderen, waren er na de laatste razzia op 26 mei 1943 nog maar 5 over…
Mijn vader kwam in 1943 als zesjarig, niet-joods jongetje op die school. De meeste kinderen waren toen al weggehaald.
Na een openingswoord van mijzelf, en een speech van mijn vader kwam de illustrator van Verraad Mij Niet, Cecile Reijnders aan het woord. Zij vertelde over hoe ze mijn verhaal tot leven had weten te brengen. Vervolgens spraken twee kunstenaars over het herdenkingsmonument in het trappenhuis van de school. Zij maakten op verzoek van de huidige school een bijzonder monument voor al deze kinderen die op jonge leeftijd werden gedeporteerd, op basis van een gedicht van Ida Vos.
Opdat we niet vergeten, en zoals een van de kunstenaars zei: ‘Opdat we niet wegkijken’.
80 jaar vrijheid
Dat is ook de reden dat ik dit boek schreef, waarin ik naast de realistische fragmenten mijn fantasie liet meespelen. Tachtig jaar na de Bevrijding is ‘uitsluiting’ opnieuw een actueel thema. Ik hoop dat mijn boek op veel scholen terecht gaat komen en dat veel kinderen het zullen lezen, en de geschiedenis levend blijft.
Dankbaar om dit te mogen doen en een stukje van deze geschiedenis levend te houden, maar ook te mogen zien en voelen.
Het gaf een gevoel van verbinding en saamhorigheid. Hoe welkom in deze tijd!
En nu, lezen maar!
Hier kun je het boek kopen, en als school krijg je extra voordeel en een uitgebreide lesbrief.
Zowel Engelstalig als Nederlandstalig verkrijgbaar.
#wieschrijftdieblijft #wo2 #80jaarvrijheid 80jaarbevrijding #oudeverhalen #ineennieuwjasje #vriendschap #vrede #opdatdegeschiedeniszichnooitherhaalt #hoortzegthetvoort #lezenisleuk
@leescoalitie @stichtingcpnb @stichtinglezen @kbnationalebibliotheek @schrijverscentrale @auteursbond @letterenfonds @literatuurmuseum @stichting_lezen_en_schrijven @taalunie #VOB #GAU @cecilereijnders @dafnearlman
Tekst op basis van de review van Francisca van der Steen
Het boek “Verraad mij niet” heeft bij mij een diepe indruk achtergelaten.
Het is een fascinerend verhaal, dat steeds blijft boeien; je wordt er door meegesleept. Met moeite heb ik het boek neergelegd, om ook nog een paar uurtjes nachtrust te krijgen: een aanrader!
Het is een goed leesbaar boek, ook voor kinderen. Op begrijpelijke wijze wordt beschreven wat zich in een bepaalde wijk in WO-2 heeft afgespeeld en hoe de kinderen daar het hebben ervaren.
Het is niet kinderlijk: ook voor ouderen (ik ben 83 en zeker niet seniel) een heel fijn, spannend boek.
Bravo Melinda!